Ημερολόγιο από την Παλαιστίνη

17.01.08

Έκλεισα ένα μήνα στην Παλαιστίνη. Ο χειμώνας έχει μπει για τα καλά. Η θερμοκρασία πέφτει κάτω από το μηδέν κατά τη διάρκεια της νύχτας. Κατά τη διάρκεια της ημέρας επισκέπτομαι τους ασθενείς μου στο σπίτι τους. Είναι πολύ κρύα τα σπίτια τους. Δεν ανάβουν καθόλου το ηλεκτρικό. Είναι πολύ ακριβό.

Οι άνθρωποι τρέχουν να ανάψουν το καλοριφέρ μόνο για εμάς. Νιώθω αμήχανα έτσι κουκουλωμένη που είμαι με το μπουφάν μου ενώ οι άνθρωποι γύρω μου φορούν τα βασικά. Είδα ένα παιδάκι σήμερα να περπατάει ξυπόλυτο στο τσιμεντένιο δάπεδο. Τα πόδια της ήταν σχεδόν μπλε από το κρύο…

Τα παιδιά συγκεντρώνονται γύρω μου όταν τα επισκέπτομαι. Μαζευόμαστε όλοι μαζί, παίζουμε, μιλάμε. Είναι ντροπαλά και συνήθως πολύ ευγενικά. Δεν περνάει πολλή ώρα μέχρι να σκάσουν τα πρώτα χαμόγελα, καθώς προσπαθούν να τραβήξουν την προσοχή μου. Δεν χρειάζεται να προσπαθήσουν πολύ. Η προσοχή μου είναι επικεντρωμένη πάνω τους ούτως ή άλλως. Σε αυτά που δεν χειρίζονται τόσο καλά το λόγο ώστε να μου εξηγήσουν τι είναι αυτό που φοβούνται, σε αυτά που δεν μπορούν να καταλάβουν γιατί πρέπει να επισκέπτονται τους γονείς τους στη φυλακή και να μην τους έχουν σπίτι, μαζί τους, σε αυτά που ξυπνάνε από τους εφιάλτες κάθε βράδυ. Τα παιδιά δεν καταλαβαίνουν από πολιτικές, διπλωματίες και απώλειες πολέμων. Δεν θα έπρεπε να καταλαβαίνουν.

Κατά τη διάρκεια των Χριστουγέννων τα μικρά αγόρια ζητούν από τους γονείς τους πλαστικά όπλα για δώρα. Οι ιδιοκτήτες των καταστημάτων με παιχνίδια λένε πως οτιδήποτε άλλο μένει στο ράφι, κανείς δεν το αγοράζει. Οπότε σταμάτησαν να φέρνουν άλλα παιχνίδια πια. Τα μικρά αγόρια από την Παλαιστίνη στέκονται στην άκρη του δρόμου και με σημαδεύουν με τα όπλα τους καθώς περνάμε με το αυτοκίνητο των Γιατρών Χωρίς Σύνορα. Πρώτα μας «σκοτώνουν» και αμέσως μετά χαμογελούν πλατιά και μας λένε «καλώς ήλθατε στην Παλαιστίνη».

Ελίνα Πελεκάνου,ψυχολόγος και εθελόντρια των Γιατρών Χωρίς Σύνορα.
http://www.msf.gr/index.php?option=com_content&task=view&id=1746&Itemid=242